ՄԵՐ ԼԵԶՈՒՆ
Մեր լեզուն մեր խիղճն է դա,
Սուրբ հացը մեր սեղանի,
Մեր հոգու կանչն է արդար
Ու համը մեր բերանի:
Մեր լեզուն ծուխն է մեր տան,
Մեր կշիռն աշխարհի մէջ,
Նա աղն է մեր ինքնութեան,
Էութեան խորհուրդը մեր:
Մեր լեզուն արիւնն է մեր,
Արիւնից աւելի թանկ,
Մեր բուրմունքն ու գոյնն է մեր,
Մեր լեզուն մենք ենք որ կանք:
Նա պիտի մեր առաջին
Ու վերջին սէրը լինի,
Ի՞նչ ունենք էլ աշխարհում,
Որ այսքան մերը լինի:
ՀԱՄՕ ՍԱՀԵԱՆ
«Սուրբ հացը մեր սեղանի»,Մեր անզուգական ոսկեղնիկը, մեր հիասքանչ մայրենին, մեր աղօթքի բոյր, սիրոյ աղբիւր հայերէնը, մեր մռայլ սիրտերուն անդորրը ալեկոծող քաղցրահնչիւն լեզու...,
կը ծառայեմ քեզ:Մեր
ամրակուռ հաւատքին, մեր անվեհեր յոյսին, մեր անձնուրաց սիրոյն, մեր
ամենահեստ ու ամենահզօր զգացումներուն անգերազանցելի թարգմանը՝ կը վայելեմ
քեզ: Գեղաթոյր ծաղիկներու բուրաստանը, մեր սրբալոյս Հայերէնը, մատաղ լինեմ քեզ:Համօ
Սահեանին վերոյիշեալ բանաստեղծութիւնը մեկնաբանող, Պոլսահայ, հմուտ ու
տաղանդաւոր երգչուհի Սիպիլը ունկնդրելու և անգամ մը ևս մեր բերկրանքի
գինիին բիւրեղեայ բաժակը վերցնելով «Սուրբ հացը մեր սեղանի» երգելու, յոյսի
յաղթական զանգակներովը ղօղանջող էութիւնովս՝ կը հրաւիրեմ Ձեզ:
♥ Սիլվի Սրբուհի ՄԱՐԱԶԵԱՆ ♫
