dimanche 5 juin 2016

ԱՆԱԶՆԻՒ ՄԱՐԴԿԱՆՑ ԿԵՂԾ ԾԻԾԱՂԸ ☺ Սիլվի Սրբուհի Մարազեան

 Կան մարդիկ որոնց հոգին ազնիւ է,
Բարի են, համեստ ու հեզահամբոյր.
Բայց արտաքինով, մունջ, անհրապոյր,
Խինդը խնայուն, դէմքով մ՛ալ մռայլ,
Թախիծը թաքուն, պատրանքը շռայլ:

Կան նաև մարդիկ, ծիծաղը քիմքին,
Բայց սիրտը նախանձ, բիրտ ու մոլեգին,
Նենգոտ են, հեգնոտ՝, կիրքերով յախուռն
Յոռի ու յախորտ, լիրբ, շողոքորթում:

Ստորակայական բարթոյթով թաքուն,
Հասարակ կէտը մարդկանց խղճալի,
Տեսքն մ՛է  յարգարժան, թանկ երեւելի,
Կարծես մի ոմն, բորբ զմայլելի:

Կերպարանքը կեղծ անարժան մարդուն,
Խաբուսիկ խօսքին, շողշողուն տեսքին,
Զառամած ես դուն եթէ զիջանիս,
Պատիւ, մեծարանք, շուք բարեհաճիս:

Զաւեշտ է միթէ՞ ողբերգութիւն,
Դիմագրաւել մարդկանց նենգութիւն,
Փոխրէն սիրոյ ու անկեղծութեան,
Այս ի՛նչ  շլմորիչ  յուսախաբութիւն...:

 
Սիլվի Սրբուհի Մարազեան