Կան մարդիկ որոնց հոգին ազնիւ է,
Բարի են, համեստ ու հեզահամբոյր.
Բայց արտաքինով, մունջ, անհրապոյր,
Խինդը խնայուն, դէմքով մ՛ալ մռայլ,
Թախիծը թաքուն, պատրանքը շռայլ:
Կան նաև մարդիկ, ծիծաղը քիմքին,
Բայց սիրտը նախանձ, բիրտ ու մոլեգին,
Նենգոտ են, հեգնոտ՝, կիրքերով յախուռն
Յոռի ու յախորտ, լիրբ, շողոքորթում:
Ստորակայական բարթոյթով թաքուն,
Հասարակ կէտը մարդկանց խղճալի,
Տեսքն մ՛է յարգարժան, թանկ երեւելի,
Կարծես մի ոմն, բորբ զմայլելի:
Կերպարանքը կեղծ անարժան մարդուն,
Խաբուսիկ խօսքին, շողշողուն տեսքին,
Զառամած ես դուն եթէ զիջանիս,
Պատիւ, մեծարանք, շուք բարեհաճիս:
Զաւեշտ է միթէ՞ ողբերգութիւն,
Դիմագրաւել մարդկանց նենգութիւն,
Փոխրէն սիրոյ ու անկեղծութեան,
Այս ի՛նչ շլմորիչ յուսախաբութիւն...:
Բարի են, համեստ ու հեզահամբոյր.
Բայց արտաքինով, մունջ, անհրապոյր,
Խինդը խնայուն, դէմքով մ՛ալ մռայլ,
Թախիծը թաքուն, պատրանքը շռայլ:
Կան նաև մարդիկ, ծիծաղը քիմքին,
Բայց սիրտը նախանձ, բիրտ ու մոլեգին,
Նենգոտ են, հեգնոտ՝, կիրքերով յախուռն
Յոռի ու յախորտ, լիրբ, շողոքորթում:
Ստորակայական բարթոյթով թաքուն,
Հասարակ կէտը մարդկանց խղճալի,
Տեսքն մ՛է յարգարժան, թանկ երեւելի,
Կարծես մի ոմն, բորբ զմայլելի:
Կերպարանքը կեղծ անարժան մարդուն,
Խաբուսիկ խօսքին, շողշողուն տեսքին,
Զառամած ես դուն եթէ զիջանիս,
Պատիւ, մեծարանք, շուք բարեհաճիս:
Զաւեշտ է միթէ՞ ողբերգութիւն,
Դիմագրաւել մարդկանց նենգութիւն,
Փոխրէն սիրոյ ու անկեղծութեան,
Այս ի՛նչ շլմորիչ յուսախաբութիւն...:
Սիլվի Սրբուհի Մարազեան
