♥ ԱՆԶՈՒԳԱԿԱՆ ՏԱՌԵՐ ♥ ՀԱՅ ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԵԱՆ ԷՋԱՆԻՇ
Զարմանալի՛ հայ
Պապդ թուրքահայ,
Հայրդ ռուսահայ,
Դու ֆրանսահայ, ...
Զարմանալի հա՜յ...
Սասունում ծնված,
Բեյրութում ապրած,
Էջմիածնում մեռած...
Զարմանալի՜ հայ։
Տղադ Սևանում,
Թոռդ Միլանում,
Ծոռդ Թեհրանում։
Քո սերմը վաղու՜ց քեզ չի հասկանում...
Առանց պապ ու տատ,
Հայրենական հող,
Մայրենի լեզու՛,
Առանց հայր ու մայր։
Զարմանալի հա՜յ...
Որ որպես հյուր է իր տունը գալիս,
Որպես տուրիստ իր տան մեջ ման գալիս,
Եւ ետ գնում տու՛ն,
Որ Նիս է կոչվում,
Հալեպ կամ Շանհա՜յ։
Զարմանալի հա՜յ...
Գևորգ Էմին
Էն հայուհու ցավը տանեմ,
Ով հայից հայ է ծնում,
Ով իր ծնած որդիներին,
Հայի ոգով է սնում...
Մոր կաթի հետ սեր է տալիս,
Ուժ է տալիս ու կորով,
Որդիների հետ աղոթում
Անաղարտ հայերենով:
Էն հայորդու ցավը տանեմ,
Ով հայից հայ է մնում,
Ով մոր կաթը չի հարամում,
Հայի ոգին ուրանում...
Ուր էլ լինի, հայ է մնում,
Մեծանում փառք ու պատվով,
Իր մայր լեզվով կենաց ասում
Սեղան նստում յոթ որդով:
Էն որդիների կյանքին մեռնեմ,
Ով ծնողին չի մոռանում,
Աղ ու հացը հորն ու մոր հետ կիսում,
Հայի օջախի ծուխն է ծխեցնում։
Մոր ձեռքերն է համբուրում,
Հոր խրատներն է լսում,
Իր որդիներին է նույնն ասում
Ու հայի պատիվը բարձր է պահում։
