ՆՈՐ ՏԱՐԻ Է ՆՈՐ ՏԱՐԻ

                               ՆՈՐ ՏԱՐՎԱ ԳԻՇԵՐ

Թե աշխարհում փակ դռներ կան,
թող որ բացվեն այս գիշեր,
Ու Նոր տարին նոր խնդությամբ
թող ներս մտնի այս գիշեր,
Թե կան դատարկ, համր տներ`
մանկան ճիչով թող լցվեն,
Ով փնտրում է սրտանց մեկին`
հանկարծ գտնի այս գիշեր:
Թե կան լացող, տխուր աչքեր,
թող ծիծաղեն այս գիշեր,
Կանչող ձեռքերն իրար հասնեն,
հրաշք ապրեն այս գիշեր:
Թե կան սրտեր` չար նախանձով,
դառնան բարի ու ներող,
Եվ ուրիշի ուրախ կյանքով
խանդավառվեն այս գիշեր:
Թե մոլորված անցորդներ կան,
դարձի թող գան այս գիշեր,
Սրբագործված սիրով մտնեն
իրենց օջախն այս գիշեր,
Թե կան բախտի փշոտ ճամփեք,
թող ծաղկունքով կանաչեն
Ու երջանիկ սպասումով
բոլորն արբեն այս գիշեր…
Թե աշխարհում պանդուխտներ կան,
թող տուն դառնան այս գիշեր,
Հայրենական հավերժությամբ
ողջագուրվեն այս գիշեր:

«ՄԵՏԱՔԵ»

ՆՈՐ ՏԱՐՎԱ ԽՈՍՔ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻՆ

Ինչպես մի երգ` սիրված և հին, շշնջում եմ անգիր.
Շնորհավոր քո Նոր տարին, իմ Հայաստա՛ն երկիր,
Կանաչ մնաս եղևնուդ պես, ապրես կյանքով երկար
Եվ ինչքան Նոր տարի տեսնես դու նորանաս այնքան,
Ամեն տարի բացես սեղան և ամեն Նոր տարի
Սուրբ աղավնին խաղաղության քո թամադան լինի:

Ես ուզում եմ, իմ Հայաստա՛ն, հզորանաս այնքան,
Որ հույսերդ մի նոր լույս տան տիեզերքին,
Անգամ ու թե մի օր մի խիզախ մարդ գնա Մարսին այցի,
Ես կուզեի, որ խիզախն այդ լիներ հայաստանցի,
Փոխվես տեսքով դու այնպիսին, աճես այնպես շռայլ,
Որ հայրն ուրիշ աշխարհ տեսնի, որդին` ուրիշ աշխարհ:

Շատ ես տեսել վիշտ ու արյուն, էլ չտեսնես երբեք
Եվ ինչ իղձեր ունես կյանքում թող կատարվեն մեկ-մեկ,
Աչքս փառքի քո կատարին` շշնջում եմ անգիր.
Շնորհավոր քո Նոր տարին, իմ Հայաստա՛ն երկիր...

«ԱՐԱՄԱՅՍ ՍԱՀԱԿՅԱՆ»

ԱՆՑՆՈՂ ՏԱՐԻՆ

Պառաւցած է:- Ձիւն գիսակներ` ծոծրակին
Խոր ակռաները կը սքողեն, եւ բերանն
Ակռայ չըկայ. Միսերը չոր, ցըրտագին
Կը դողան:

Ան կը փախչի մերկ ծառերուն խորերէն.
Կըքած, մախաղ մ’ունի ուսին. իր աչքեր`
Աղօտ լոյսով, ձանձրոյթ, խոնջանք կը փայլին
Տարուբեր…

Միշ կը փախչի մախաղովն, ուր իղձեր կան,
Մոխիր յոյսեր, անբախտներու վաղամեռ
Հառաչանքներն ու ինքնախաբ մարդկութեան
Երազներ:

Ժամանակի մ’հեղեղին մէջ, հէ՜ք պառաւ,
Պատրանքներովիր քամակն ալ ծըռածէ:
Կ’երթայ մեռնիլ հանգստութեան մէջ անձկաւ:
Անդարձ է…

Մըթընշաղին մէջ մարդիկներ, վայրապար,
Աբշօրէն լուռ կը նային անոր ետեւէն,
Եւ գոչելով թախանաձագին. Վայրկեա~ն մ’ալ.
Կաղաչեն:

Բայց ուղեւորնլերան ետեւ ալ լըռին
Կը կորսըւի. Եւ կը դառնան մարդիկներ
Նոր եռանդով մը կ’ընդգրկեն ՆորՏարին,
Անտարբեր…

«ԴԱՆԻԵԼ ՎԱՐՈՒԺԱՆ»

ԽՈՍՔ ՆՈՐ ՏԱՐՈՒՆ

Ես ի՞նչ եմ ուզում որ բերես դու ինձ...
Ոչինչ... Ախ, միայն ոչինչ չտանես,
Միայն չխլես,
ՈՒ քո անզիջում հողմերին չտաս
Այս սերը-
Իր մեջ առաջին սիրո
Կապույտն ունեցող
ՈՒ լույսն ունեցող
Այս սերը,
Նրա հրաշքն անքնին
Եվ անգամ նրա տառապանքն անքուն.
Չտանես,
Քո խենթ հողմերին չտաս,
ՈՒ ես ամեն ինչ կունենամ կյանքում.

«ՎԱՀԱԳՆ ԴԱՎԹՅԱՆ»

ՇՆՈՐՀԱՎՈ՜Ր

Շնորհավո՜ր,
Շնորհավո՜ր:
Այս մի տոնին
Ո'չ հարս է պետք,
Ո'չ էլ քավոր:
Այս մի տոնին
Հարկավոր են՝
Խնձոր, նարինջ
Պնդուկ, չամիչ,
Խավյար մի քիչ
Եվ շոկոլադ,
Նուռ ու փշատ,
Ու մանուկներ,
Ուրախ ու շատ,
Լույսով լի, ջինջ
Մի մեծ դահլիճ,
Մանուկների
Ծիծաղ ու ճիչ:
Այս մի տոնին հարկավուր են -
Կարմրաթուշիկ
Ձյունանուշիկ,
Նախշուն ու վառ
Մի տոնածառ,
Ձմեռ պապի՝
Մութ անտառից,
Մեր գետապի,
Որն իր հսկա
Պարկի միջից-
Կամ էլ բըռի,
Գանգուրներին մանուկների,
Նուրբ վարսերին
Խաղաղություն խինդով սփռի:
Այս մի տոնին
Ո'չ հարս է պետք,
Ո'չ էլ քավոր:
Այս մի տոնը
ՆՈՐ ՏԱՐԻՆ Է,
Եկեք ասենք -
Շնորհավո՜ր,
Շնորհավո՜ր
Շնորհավո՜ր:

«ՀԵՆՐԻԿ ԲԱԲԱՋԱՆՅԱՆ»