ԽԱՉՔԱՐԵՐԸ

Չըգիտեմ ինչո'ւ, դեռ պատանեկիկ,

Համբուրում էի խաչքարերն այնպէ'ս,

Երբ մայրիկիս հետ ես՝ ոտաբոպիկ՛'

Վանքի սարն էի ելնում գառի պէս:

Հիմա էլ սրտանց համբուրում եմ դեռ,
Բայց հիմա գիտեմ, թէ ինչո'ւ համար,
Ես համբուրում եմ, ո'վ նախահայրեր,
Քարից լոյս կերտող ձեր ձեռքը ճարտար,

Որ վայրի ու բիրտժայռերի վըրայ
Ոգու տարերքն է հրաշագործել,
Եւ համբուրելով սուրբ հետքը նըրա՛
Անմահութիւնն եմ համբուրում ես ձեր...