ԿՈՏՐԱԾ, ԿՈԽԿՌՏՈՒԱԾ

Ձեռքէ ձեռք յափշտակուած,
Թառամած, թօշնած, կնճռոտած,
Ծանրակըշիռ յիշատակներով,
Ընկճուած, խորասուզուած,
Դիմաստուեր մըն է ան:

Ծալքերուն մէջ երազանքներ,
Տարապարտուց հալածանքներ,
Չիրականացած բաղձանքներ,
Պահուած, մի հին յուշատետր է ան:

Արտասուքը անձրևներով,
Պատրանքները մառախուղով,
Տենչանքները սօսափիւնով,
Ծածկուած ու  ծալլուած,
Մենաւոր սիրտ մըն է ան:

Յանկարծ՝

Սարեակ մ՛անգեղ թզենուն թառած,
Հալեցուց դող սիրտը, սառած.
Քաղցրահնչիւն դայլայլովը,
Քմահաճոյ ճախրանքովը...:

Պատուհանին մօտը, գողտրիկ,
Հմայիչ երգերովը մեղմիկ,
Անհրաւէր մի երաժիշտ,
Կը փարատէ ցաւերն ու վիշտ,
Վայելել ներկայութիւնդ
Թանկարժէք նուէր մ՛է միշտ:

♥ Սիլվի Սրբուհի 

                           ՄԱՐԱԶԵԱՆ ♥

Ի ՀԱՆԴԷՊ...

Հոգիս մոխիր մըն է այրած,
Հացի կտոր մը փշրուած,
Ալիւրի պէս մաղէ անցած,
Հալած, մաշած, բզկտուած:

Սէրս ջահ մըն է բոցակէզ,
Հրաբուխ մը՝ բիւր, հրակէզ,
Շողակն է քիմքիս քմահաճ,
Յորդառատ ակ մը բարեհաճ:

Կարօտս անհուն է, անսահման,
Կիրքերուս պէս պինդ, անսասան,
Չքնաղ, դիւթիչ, անզուգական,
Սրտահատորս իմ՝ ՀԱՅԱՍՏԱՆ:

♥ Սիլվի Սրբուհի 

ՄԱՐԱԶԵԱՆ ♥

Ժ Խ Ո Ր Ը

Երեկոյան մեղմ անձրևը,
Ծովահայեաց մը նուիրեց,
Հորիզոնի վերջալոյսը,
Վերացական տեսք մը հիւսեց:

Արշալոյսի նուրբ շաղերով,
Ցնորքներէս սթափեցայ.
Կայծակներուն շանթահարումով,
Ողջ աշխարհը ես ետ դառձայ:

Մթնշաղ մը կը սայթաքի,
Լիալուսինը քօղարկած,
Յետահայեացք մը գողտրիկ
Յուշատետրիս էջերուն՝ դեղնած...:

Փխրուն երազներուս ժխորը,
Նման՝ ծովու մը ալեկոծ,
Յուշակապարիկ մը պահուած խորը,
Կը զարհուրէ սիրտն ու ծոց:

Այս սարսուռի արհաւիրքէն,
Սանձազատուած շռայլ հոգիս,
Հրաժարելով իր երդիքէն
Կը ծածանի առանց խարիսխ:

♥ Սիլվի Սրբուհի 

ՄԱՐԱԶԵԱՆ ♥

ՍԱՆՁԱԶԱՏԸ

Երկիւղած հոգւոյս տենչովը
Շլմորած է միտքս,
Զուլալ ջուրերուն արծաթովը,

  Ջնարակուած է քիմքս:

Բուրաստան մ՛է աշխարհ
Երկերով գեղերփնուած,
Մարդկային միտքն ու հոգին,
Երազանքներով շղարշուած:

Մատղաշ միտքը կ՛օրօրուի,
Քերթուածային յափշտակումով,
Տենդոտ հոգին կը մոլորի,
Քաղցրահնչիւն մեղեդիով:

Երփնագեղ երեւակայութիւնը,
Կը գերէ միտքն ու հոգին,
Քնարային երաժշտութիւնը
Կը տիրապետէ դիրքին:

Բանաստըղծը կ՛երազէ
Ծիր-Կաթին մը տեղադրել
Տաղերուն մէջ բոցավառ
Ներդաշնակութիւն շարադրել:

♥ Սիլվի Սրբուհի 

ՄԱՐԱԶԵԱՆ ♥

ԱՆՆՄԱՆ  ԵՐԵՒԱՆ

Հոգեհատոր իմ քաղաք,
Որքա՛ն սիրում եմ ես քեզ,
Դուն իմ բաղձանք, իմ պարծանք,
Սրտիս անգին մի ժանեակ,
Խռովել եմ առանց քեզ...:

Աղբիւրներովը անհամար,
Կապոյտ մի երկինք պայծառ,
Վճիտ ջուրով, ջինջ օդով,
Ծիրանագոյն երկնակամար,
Տառապել եմ առանց քեզ...:

Յուշարձանը յաւերժական,
Մեծ Եղեռնի զոհերուն,
Թանգարանը անզուգական,
Մեր պապերի գործերուն,
Ծոցիդ մէջ դուն կը պահես,
Գորովալից մօր մը պէս:

Մարմինով քեզմէ անջատ,
Միտքով, սիրտով եւ հոգւով
Հետըդ ապրող մի անհատ...
Դուն իմ մարմնի ուղեծուծ,
Դուն իմ սրտի շնչերան,
Թանկարժէք մայրաքաղաք,
Իմ աննըման ԵՐԵՒԱՆ:

Սիլվի Սրբուհի ՄԱՐԱԶՅԱՆ
«Սիլմարժան»

ԳԻՇԵՐԸ

Գիշերն անուշ է,
Գիշերն հեշտագին,
Պատրանքներու բերկրալի ողողումով
Կ՛ընծայէ բիւրեղէն յոյսեր թանկագին:

Գիշերն անբիծ է,
Գիշերը խրախուսիչ,
Լիառատ աստղերու շողիւններով՝ ամոքիչ,
Երեւակայութեան ճախրանքներով լի,
Միտքն ու հոգին հմայիչ:

Գիշերն անուշ է,
Գիշերը հրապուրիչ:

Սիլվի Սրբուհի ՄԱՐԱԶՅԱՆ 

«Սիլմարժան»

ՄԵԼԱՄԱՂՁՈՏ   ԹԶԵՆԻՆ

« իղձ մը»

Պարտէզիս մէջ, մի անկիւն,

Համեստ ծառ մ՝է թզենին,

Գարնան ծածուկ արեւով,

Կ՝արթըննայ անոր հոգին.

Ունի հսկայ տերեւներ,

Խիտօրէն տարածուած,

Կ՝արծես մի արեւանոց,

Շուքի համար կառուցւած'

Հիւթեղ թուզեր կը նուիրէ,

Երբ արեւն է մնայուն,

Մեղրաթաթախ սառնանուշ'

Պաղած պտուղը կայուն,

Ըլլար կեանքս նման իրեն,

Համեստ, համով ու փայփայուն,

Ինչպէս հիւթեղ թզենի,

Հագեցուցիչ ծարաւի'

Կարենայի սփոփել,

Թախծոտ օրերն , ցաւալի...

Սիլվի Սրբուհի  ՄԱՐԱԶՅԱՆ

«Սիլմարժան»

ԵՐԿԻՒՂ

Երկիւղ մը կայ սրտիս մէջ,

 Որ կը տանջէ զիս անվերջ,

Կիզիչ անապատի նման,

Ան չունի սահման ու վերջ:

Սոսկալի փոթորիկ մը

Նման ալեկոծ ծովի,

Անտանելի մեծ ժխոր,

ՈՒ կաթիլ մը ջուր լեղի:

Այս ի՛նչ սարսափ, այս ի՛նչ վախ,

Վազվզուկ մը աջ ու ձախ,

Ահաւասիկ սիրտ մը ձեզ,

Որ նման է մարած ջահ:

♥ Սիլվի Սրբուհի ՄԱՐԱԶՅԱՆ ♥

«Սիլմարժան»

Հ Ա Ր Ա Զ Ա Տ Ն Ե Ր

Մանուկ, Մկրտիչ Անդրանիկ,
Երեք մտերիմ ընկերներ,
Սրբուհի, Սիլվա ,Սադենիկ
Անուն աղջիկներ են առեր:

Եղեր են երեք դրացի,
Իրարու հետ համաձայնող,
Պարոնները շատ խելացի,
Իսկ տիկինները յարմարող:

Բժիշկ եւ վաճառական,
Տիար Մանուկ եւ Անդրանիկ,
Երկու հատ ալ դեղագործ կան,
Տիկին Սրբուհի եւ Սադենիկ:

Իսկ գալով պարոն Մըկըրին,
Որն է երրորդ ընտանիք,
Տէր եւ Տիկին տարրաբան,
Բոլորն ալ ուշիմ մարդիկ:

Ապրեր են զուարթ, երջանիկ,
Բազմացեր է նախ Անդրանիկ,
Մանուկը մանչ, միւսը աղջիկ,
Կազմեր են խոշոր ընտանիք:

Անուշ, Կարէն եւ Անի,
Երկու աղջիկ շատ գեղանի,
Իսկ մանչուկն ալ անուշիկ,
Սիրուն , քնքոյշ երեք մանկիկ:

Անցեր են երկա՜ր տարիներ,
Մեծցեր են փոքրիկ մանկիկներ,
Բայց այս երեք ընտանիք,
Միշտ ապրեր են իրարու մօտիկ:

Ծերացեր են կամաց, կամաց,
Նախ, դարձեալ տիար Անդրանիկ,
Հանգստեան կոչուեր է շուտիկ,
Եղեր է իր տիկնոջ քովիկ:

Տիար Մանուկն ալ շատ չանցած
Բայց ապրուստն ալ ապահոված,
Ձեռքը քաշեր է գործերէն,
Տան մէջ աշխատեր է նորէն:

Վերջապէս տիար Մըկըրտիչ,
Եղեր է առաջին Մեծ Հայր,
Ունեցեր է կայտառ թոռնիկ,
Որուն անունն է Նորայր:

Այս անգամ միւս պարոններ,
Սկսեր են մրցակցիլ,
Ծներ են զոյգ մը մանկիկներ,
Մանուկ եւ Անդրանիկի թոռներ:

Եղեր են անոնք ալ մանչուկ,
Վերջացեր է մրցումն անշշուկ,
Անունները Արմէն, Վազգէն,
Աստուած պահէ վտանգներէն:

Այս պատմութիւնը այսպէսով,
Կիսաւարտ պիտի թողում,
Ամէն մարդ իր փափաքով,
Թող կերտէ վերջաւորում:

♥ Սիլվի Սրբուհի ՄԱՐԱԶՅԱՆ ♥
«Սիլմարժան»

ՄԱՆԿԱԿԱՆ ԵՐԳԵՐ - ԱՐԱ ՔԵՔԵԺՅԱՆ

ԼՈՒՍՆԱԿ  ՔՈՒՐԻԿՍ

Ա

Երէկ գիշեր մոռցեր էիր,
Լո՜ւսնակ, գիտե՞ս,
Երէկ գիշեր մոռցեր էիր պատուհանիկս իմ համեստ,
Պատուհանիկս իմ անտես՝
Ուր մութ մը գորշ վիժակի պէս էր կախուեր,
Հոգ չէր, այդ մութն ըրի խորան հսկումի՝
Ուր պաշտանքի ո՛չ մէկ ծաղիկ կը թոռմի,
Ուր մութի տակ լոկ նինջ մը կայ լուսանուէր,
Երէկ գիշեր անցար գովէս,
Անցար գո՜ւցէ անգիտակ,
Անցար՝ և ես
Քու հեռաւոր պերճանքներուդ շլացքին տակ՝
Ջուրի ցայտքի մը պէս զըւարթ՝ հծծեցի
Օ՜հ, պարտէզը չէ՜ մոռցեր,
Եւ աւիշն ու սարբինան
Իր լուսերովն է օծեր
Ու նայեցայ հանդիպակաց ծաղկաստանին ալ վըրան,
Լիլակներու վրայ կապոյտ,
Չքնաղ, պչրոտ ու անփոյթ՝
Դաստակդ էիր երկարեր:
Ու դիտեցի,
Չէ՛իր մոռցեր սա ծըխանն ալ դըրացի,
Չէ՛իր մոռցեր և ճամբաներն ամայի,
Չէ՛իր մոռցեր...
Չէ՛, այսօր ալ զիս մոռնայիր.
Եթէ այդպէս պէտք էր ըլլար, որպէս զի
Արծաթէիր շուրջս անխըտիր:
Ամէն դալար ու ծաղիկ:
Որովհետև ես քեզի
Մտքիս թև՜ովն ալ կը հասնիմ երջանիկ
Քանզի նոյն իսկ եթէ ըլլաս
Ամպին ետին ալ պահուած՝
Ես կը հասնիմ անկասկած
Քո՜ւ պերճ կայքիդ՝ հէք երերուն համար անհաս:
Ես կը հասնիմ անկասկած
Քեզի՜, քեզի՜ քոյր աստուած,
Եթէ երբեք իմ հոգւոյս,
Լուսախորշին մէջ պահուած
Վերջին նըշոյլն ալ անլոյս
Խոռոչի մը ծոցն իյնայ.
Վերջին նըշոյլն այն ցոլքերէն զոր գիշերներն իմ ժողված,
Լիալուսնին արծաթաշող գիշերնե՜ր...

Բ

Մահի՜կ ոսկեսար, այս գիշեր նորէն
Սարսռացի լոյսիդ մէջ երանական.
Եւ հոգիիս մէջ ինկան,
Խայտանքի նոր թիթեռներ.
Ծիածանի սանդուխէն վեր՝
Նոր երանգներ տարօրէն:
Մահի՜կ ոսկեսար, այս գիշեր նորէն
Մոռցըւած երգի ծըւէն,
Կամ անուն,
Անյուշութեան ոլորտներուն
Միգամածին մէջ կորսըւած՝
Դուն ծաղիկներ ցնծութեան
Նըշուլեցիր յեղակարծ,
Հոգւոյս մէկ փըլուզակին վերև,
Հինաւուրց որմի մը բացատքէն:
Մահի՜կ ոսկեսար, այս գիշեր նորէն,
Մէկ լուսեղէն վայրկեանով,
Տարագրեց հոգւոյս մըռայլն համօրէն:
Օ՜հ, աս ի՜նչ ճախրակ, օ՜հ աս ինչ գորով,
Այս գիշեր, նորէն
Պատուհանէս ներս սահեցար յուլօրէն,
Շօշափեցիր վարագոյրներն ըսպիտակ
Եւ աշտանակն արոյրէ,
Եւ հայլիին մէջ վառեցիր նոր ճըրագ:
Եւ ամէն մէկ կըպումիդ
Հոգի՜ս էր որ ինկաւ լազուարթ ձեռքիդ տակ
Ներէ՜, ա՜հ, ներէ՜,
Որ վայրկեան մը վերջ, հիմայ
Սեղանին վրայ նիւթէ լամպարս եմ վառեր
Ըսելու համար թէ քեզ չե՛մ մոռնար, թէ քեզ չեմ մոռցեր:

♥ ՄԻՍԱՔ ՄԵԾԱՐԵՆՑ ♥

♥ ԵՐԱԶ ՕՐԵՐ ♥ ՄԻՍԱՔ ՄԵԾԱՐԵՆՑ

ԿԱՐՄԻՐ  ԾԱՂԻԿ  ՄԸ  ԳԱՐՈՒՆԻ

Կարմիր ծաղիկ մը գարունի
Առտումը ինձի նըվիրեցիր,
Կարմիր ծաղիկ մը գարունի
Առտումը ինձի նըվիրեցիր,
Խանդաղտանքներ ալ հորդեցավ
Իմ նըվաղկոտ լանջքիս տակ,
Ուր դողաց սիրո սառսուռն, անցավ
Ու թովանքը հուր, հուր քո համբույրին,
Քո հուր համբույրին:  

Եվ ըղձակաթ իմ հեգ հոգին, հեգ հոգին,
Ըզգաց սրտիդ հուրն արծարծուն,
Հուրն արծարծուն ու մետաքսե ուղի մը զիս,
Ուղի մը սիզ, սեր ծաղիկին տարավ ածուն,
Հոն ժպտեցավ կյանքը ինձի, ժպտեցավ
Հմայլքներու հույլովն անցավ, 

հույլովն անցավ,
Եվ ուրվական մը, կասկածի ուրվական,
Անոր մոտեն երբեք չանցավ:
Կարմիր ծաղիկ մը գարունի
Առտումը ինձի նըվիրեցիր

Խոսք` Մ. Մեծարենցի
Երաժշտ.` Ռ. Ամիրխանյանի 

Մեկնաբանությամբ՝ Հարութ & Ռուզան Փամբուկչյանի