Հ Ա Ր Ա Զ Ա Տ Ն Ե Ր
Մանուկ, Մկրտիչ Անդրանիկ,
Երեք մտերիմ ընկերներ,
Սրբուհի, Սիլվա ,Սադենիկ
Անուն աղջիկներ են առեր:
Եղեր են երեք դրացի,
Իրարու հետ համաձայնող,
Պարոնները շատ խելացի,
Իսկ տիկինները յարմարող:
Բժիշկ եւ վաճառական,
Տիար Մանուկ եւ Անդրանիկ,
Երկու հատ ալ դեղագործ կան,
Տիկին Սրբուհի եւ Սադենիկ:
Իսկ գալով պարոն Մըկըրին,
Որն է երրորդ ընտանիք,
Տէր եւ Տիկին տարրաբան,
Բոլորն ալ ուշիմ մարդիկ:
Ապրեր են զուարթ, երջանիկ,
Բազմացեր է նախ Անդրանիկ,
Մանուկը մանչ, միւսը աղջիկ,
Կազմեր են խոշոր ընտանիք:
Անուշ, Կարէն եւ Անի,
Երկու աղջիկ շատ գեղանի,
Իսկ մանչուկն ալ անուշիկ,
Սիրուն , քնքոյշ երեք մանկիկ:
Անցեր են երկա՜ր տարիներ,
Մեծցեր են փոքրիկ մանկիկներ,
Բայց այս երեք ընտանիք,
Միշտ ապրեր են իրարու մօտիկ:
Ծերացեր են կամաց, կամաց,
Նախ, դարձեալ տիար Անդրանիկ,
Հանգստեան կոչուեր է շուտիկ,
Եղեր է իր տիկնոջ քովիկ:
Տիար Մանուկն ալ շատ չանցած
Բայց ապրուստն ալ ապահոված,
Ձեռքը քաշեր է գործերէն,
Տան մէջ աշխատեր է նորէն:
Վերջապէս տիար Մըկըրտիչ,
Եղեր է առաջին Մեծ Հայր,
Ունեցեր է կայտառ թոռնիկ,
Որուն անունն է Նորայր:
Այս անգամ միւս պարոններ,
Սկսեր են մրցակցիլ,
Ծներ են զոյգ մը մանկիկներ,
Մանուկ եւ Անդրանիկի թոռներ:
Եղեր են անոնք ալ մանչուկ,
Վերջացեր է մրցումն անշշուկ,
Անունները Արմէն, Վազգէն,
Աստուած պահէ վտանգներէն:
Այս պատմութիւնը այսպէսով,
Կիսաւարտ պիտի թողում,
Ամէն մարդ իր փափաքով,
Թող կերտէ վերջաւորում:
♥ Սիլվի Սրբուհի ՄԱՐԱԶՅԱՆ ♥
«Սիլմարժան»
Մանուկ, Մկրտիչ Անդրանիկ,
Երեք մտերիմ ընկերներ,
Սրբուհի, Սիլվա ,Սադենիկ
Անուն աղջիկներ են առեր:
Եղեր են երեք դրացի,
Իրարու հետ համաձայնող,
Պարոնները շատ խելացի,
Իսկ տիկինները յարմարող:
Բժիշկ եւ վաճառական,
Տիար Մանուկ եւ Անդրանիկ,
Երկու հատ ալ դեղագործ կան,
Տիկին Սրբուհի եւ Սադենիկ:
Իսկ գալով պարոն Մըկըրին,
Որն է երրորդ ընտանիք,
Տէր եւ Տիկին տարրաբան,
Բոլորն ալ ուշիմ մարդիկ:
Ապրեր են զուարթ, երջանիկ,
Բազմացեր է նախ Անդրանիկ,
Մանուկը մանչ, միւսը աղջիկ,
Կազմեր են խոշոր ընտանիք:
Անուշ, Կարէն եւ Անի,
Երկու աղջիկ շատ գեղանի,
Իսկ մանչուկն ալ անուշիկ,
Սիրուն , քնքոյշ երեք մանկիկ:
Անցեր են երկա՜ր տարիներ,
Մեծցեր են փոքրիկ մանկիկներ,
Բայց այս երեք ընտանիք,
Միշտ ապրեր են իրարու մօտիկ:
Ծերացեր են կամաց, կամաց,
Նախ, դարձեալ տիար Անդրանիկ,
Հանգստեան կոչուեր է շուտիկ,
Եղեր է իր տիկնոջ քովիկ:
Տիար Մանուկն ալ շատ չանցած
Բայց ապրուստն ալ ապահոված,
Ձեռքը քաշեր է գործերէն,
Տան մէջ աշխատեր է նորէն:
Վերջապէս տիար Մըկըրտիչ,
Եղեր է առաջին Մեծ Հայր,
Ունեցեր է կայտառ թոռնիկ,
Որուն անունն է Նորայր:
Այս անգամ միւս պարոններ,
Սկսեր են մրցակցիլ,
Ծներ են զոյգ մը մանկիկներ,
Մանուկ եւ Անդրանիկի թոռներ:
Եղեր են անոնք ալ մանչուկ,
Վերջացեր է մրցումն անշշուկ,
Անունները Արմէն, Վազգէն,
Աստուած պահէ վտանգներէն:
Այս պատմութիւնը այսպէսով,
Կիսաւարտ պիտի թողում,
Ամէն մարդ իր փափաքով,
Թող կերտէ վերջաւորում:
♥ Սիլվի Սրբուհի ՄԱՐԱԶՅԱՆ ♥
«Սիլմարժան»