ՄԵԼԱՄԱՂՁՈՏ ԹԶԵՆԻՆ
« իղձ մը»
Պարտէզիս մէջ, մի անկիւն,
Համեստ ծառ մ՝է թզենին,
Գարնան ծածուկ արեւով,
Կ՝արթըննայ անոր հոգին.
Ունի հսկայ տերեւներ,
Խիտօրէն տարածուած,
Կ՝արծես մի արեւանոց,
Շուքի համար կառուցւած'
Հիւթեղ թուզեր կը նուիրէ,
Երբ արեւն է մնայուն,
Մեղրաթաթախ սառնանուշ'
Պաղած պտուղը կայուն,
Ըլլար կեանքս նման իրեն,
Համեստ, համով ու փայփայուն,
Հագեցուցիչ ծարաւի'
Կարենայի սփոփել,
Թախծոտ օրերն , ցաւալի...
Սիլվի Սրբուհի ՄԱՐԱԶՅԱՆ
«Սիլմարժան»
